پیرمرد نابینایی که به پیاده‌روی اربعین رفت/ «راه دل» پیموده شد

مهدی زمانپور کیاسری کارگردان سینمای مستند در گفتگو با خبرنگار مهر درباره مستند کوتاه «راه دل» که در یازدهمین دوره جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد، گفت: من پیش از این مستندی با نام «مشتی اسماعیل» ساخته بودم که «راه دل» را هم می شود در ادامه همان مستند دانست. «مشتی اسماعیل» روایتگر داستان زندگی پیرمرد نابینای کشاورزی بود که بعد از ساخته شدن آن، بسیاری با مشتی اسماعیل آشنا شدند به طوری که هنوز هم مخاطبان خارجی از طریق ایمیل تماس می گیرند و درباره احوالات او از من سوال می کنند برای مثال می پرسند که مشتی اسماعیل این روزها با دخترش چگونه زندگی می کند. برهمین اساس با توجه به اینکه به نظرم جا داشت یک مستند دیگر درباره این شخصیت ساخته شود تصمیم گرفتم «راه دل» را بسازم.

وی افزود: در «راه دل» من با مشتی اسماعیل و یکی از همراهانش به نام نصیر به پیاده روی اربعین رفتیم و این مستند به گونه ای است که انگار از نگاه یک فرد نابینا روایت می شود. ما این سفر را از منطقه کیاسر آغاز کردیم و پس از ثبت بخشی از زندگی کنونی سوژه اثر به سمت کربلا رفتیم.

زمانپور کیاسری با اشاره به اینکه مشتی اسماعیل تاکنون به پیاده روی اربعین نرفته بود، بیان کرد: در مستند «راه دل» می بینیم که او از نصیر دعوت می کند تا او را در این سفر همراهی کند و با همراهی او اتفاقات طنزی در این مستند رخ می دهد برای مثال در قسمتی از «راه دل» می بینم که نصیر، مشتی اسماعیل را به دلیل اینکه توانایی راه رفتن ندارد روی کولش می گیرد و وقتی مشتی اسماعیل دلیل این امر را می پرسد نصیر به او می گوید که می خواهم تو را تحویل داعش بدهم و از آنها پول بگیرم.

این کارگردان اظهار کرد: ما در این مسیر مشتی اسماعیل را در موقعیت های مختلفی قرار دادیم مثلا یک بار او را به بیراهه بردیم، یک بار او را از کنار فرات عبور دادیم و ... به همین ترتیب عکس العمل های او را از این موقعیت ها فیلمبرداری کردیم. با توجه به اینکه آثار زیادی درباره اربعین ساخته شده و ممکن است برخی بگویند که دیگر چنین موضوعاتی جای کار کردن ندارد ما سعی کردیم فضای تازه ای داشته باشیم.

این مستندساز در پایان گفت: افراد زیادی با «راه دل» ارتباط برقرار کردند برای مثال در اولین نمایش این فیلم در جشنواره «سینماحقیقت» که در یک سالن کوچک در پردیس چارسو بود تمام صندلی ها پر شد و در سانس بعدی هم با وجود اینکه در یک سالن بزرگ به نمایش گذاشته شد بسیاری به صورت ایستاده به تماشای آن نشستند.